Bir gece ansızın dönebiliriz

Bir Gece Ansızın Dönebiliriz

İnsanlara yaranmak mümkün değil. Ne yaparsan yap, ne söylersen söyle, tenkit edecek bir yönünü bulurlar. Milletin ağzı, afedersin, torba değil ki büzesin...

Geçenlerde gürültü yapan bir komşuyla ağız dalaşına girmiştik. Ne demiştik o günlerde: “Bir gece ansızın gelebiliriz!” Sen misin bunu diyen, diplomasi bilmemekle suçladılar, kahvehane ağzıyla konuştuğumuzu ve külhanbeyi edasıyla komşuluk ilişkilerini yürüttüğümüzü iddia ettiler.

Şimdi aynı komşuya ziyarete gittik, yine laf edenler var. Neymiş, o lafı söyledikten sonra nasıl yüzyüze bakabiliyormuşuz... Yahu, biz o lafı sokaktaki serserilere ve teröristlere demiş olamaz mıyız? Hem, komşu Miçotakis’lik yapsa bile, küslük olmaz.

Öyle bir dünyada yaşıyoruz ki, her an her şey olabilir. Top yuvarlaktır, maç da doksan dakikadır. Biz, içinde bulunduğumuz dakika menftaatimize taalluk eden ne varsa onu söyleriz. O gün onu söylemek icap ediyorsa demek ki, söylemişizdir. Bugün istediğimiz kıvama gelmiş olmaları bizim suçumuz mu? Felaket tellallarımız istediği kadar dam üstündeki saksağanları işaret etsin, komşumuz “gel vize bazı bazı” diye el sallıyor. Bu el geri çevrilir mi hiç?

Vaktiyle bir Amerikan vatandaşını tutuklamıştık. ABD’ye “al papazı, ver papazı” dedik. Adamlardan ses çıkmadı. Sonradan öğrendik ki o adam papaz değil rahipmiş, hemen serbest bıraktık. Neden, çünkü bizim pazarlığımız papaz üzerindendi. Öyle de sözümüzün eriyizdir.

Sonra, bir Alman gazeteci vardı hapse attığımız. “Bu fakir görevde olduğu sürece bu Alman içeriden çıkmayacak” dedik. İsminin Deniz olduğunu öğrenince şaşırdık. Yahu, Deniz diye Alman olur mu? Alman olsa Denis falan olması gerekmez miydi? Üstelik soyadı da Yücel’miş. Onu da duyunca Türk olduğuna kanaat getirdik, hemen gönderdik memleketine. Alman olsa hayatta çıkamazdı, söyleyeyim.

Sisi gibi darbecinin olduğu sofraya oturmayız dedik, oturmadık. Adamı görmezden geldik, ülkesini kaale almadık. Duyduk ki nedamet getirmiş, illa görüşelim diye tutturuyor. O kadar sene geçti aradan, demokrasiyi falan öğrenmiştir herhalde. Küslüğü uzatmanın manası yok, birbirimize muhtacız sonuçta. El sıkıştık, dostluğu geliştireceğiz.

İsveç’in NATO üyeliğini onaylama hususunda çantada keklik olmadığımızı ve birtakım şartlarımız olduğunu söyledik. Geldiğimiz noktada, biz üyeliklerini onaylamış olsak da onlar şartları yerine getirmemiş olabilirler. Bu onların ayıbıdır, bizim değil.

Birleşik Arap Emirlikeri için darbe finansörü dedik. Adamlarda bir para var, öyle böyle değil. 2023 yılında dünyanın en zengin ailesi burayı yönetiyor, öyle düşünün. Yahu bizim de biraz başımız paraya sıkışmış, adamların yanına gidip konuşmamız kötü mü oldu şimdi?

Velhasıl, dışarıdaki ülkeler bizi çözdü, sözlerimize değil fiillerimize bakıyorlar. Ülke içi heyecanı diri tutmak için konuştuğumuzun farkındalar, fazla takılmıyorlar söylediklerimize. O yüzden o kadar rahat manevra yapabiliyoruz. Anlayacağınız, “bir gece ansızın dönebiliriz”

İsrail mesela, bulduğumuz her fırsatta onları kınıyoruz ve onlara laflar hazırladık. İsrail bizim için hiç hükmündedir, hiçliğe mahkûmdur. Ancak, siz boykot ederken onları sessizce, gemiler kalkar limanlarımızdan gizlice. Siz boykotunuzu yapın, biz de onlara mal satarak paralarını bitirmeye çalışalım.

Dedik ya, bir gece ansızın dönebiliriz diye... Buradan dönmek zorunda kalırsak açıklama hazır: “İsrail içliğe mahkûm dedik, o yüzden içliklerini biz yolladık”

Link: https://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/bir-gece-ansizin-donebiliriz_591112

Rabia’dan Salise’ye

 

İbrahim Özdabak Karikatürü

Yıllar önce seyrettiğim, Arap ülkelerinden birinde çekilmiş bir belgeselde, halktan biriyle yapılan bir röportajda, bir vatandaş şöyle bir şey demişti: “Coğrafyamızda iktidara gelmek isteyen kişiler İsrail’e sataşarak puanını yükseltir, iktidara gelir gelmez de ilk iş olarak İsrail ile el sıkışır.”

Meşhur “Van minüt” çıkışı ile birlikte Erdoğan da İsrail’e rest çekmişti. Hemen akabinde tavrının moderatöre olduğunu söylemişse de ülkeler arası ilişkiler diplomatik seviyede bozulmuş görünüyordu. Mavi Marmara vakası sebebiyle gerilim üst düzeylere çıkmıştı. Velakin, o yıllarda, iki ülke arasındaki ticaret hacminin önceki dönemlere oranla 5-6 katına yükseldiği ortaya çıkmıştı.

Hava sahamızı ihlal ettiği gerekçesiyle düşürdüğümüz Rus uçağı da Rusya ile aramızın bozulmasına sebep oldu. Başlarda, sınırlarımızı ihlal eden kim olursa olsun aynı müdahaleyi yapmaktan çekinmeyeceğimiz söylendi, Rusya ile işler fena halde bozldu. “İsterse doğalgaz vermesin, gerekirse tezek yakarız” dendi, atlarına binip Moskova’ya sefer düzenlemek isteyen vatandaşlar sosyal medyada Putin’e meydan okudu. Rusya, domates dahil, hiçbir ürünümüzü almamaya karar verdi. Ülkelerinde iş yapmakta olan müteahhitlerimizi geri gönderdi. Ticaretimiz ağır yara aldı. O sırada Putin, Suriye’ye iyice yerleşti ve kuzey hava sahasında kuş uçurtmamaya başladı.

Nasıl olduysa, zamanla, “düşürme emrini biz verdik” diyenler, uçağı düşüren pilotlarımızın FETÖ’cü olduğunu ve Rusya ile aramızı bozmak için uçağı vurduklarını söylemeye başladı. Çok geçmeden bir özür mektubu yazdığımız ortaya çıktı. Rusya’ya ihtiyacımız vardı, keza İsrail’e de ihtiyacımız olduğu söylendi. Mavi Marmara’da şehit edilen vatandaşlarımız için açılan davalar düşürüldü, karşılığında özür ifadesi de barındırmayan bir anlaşma ile cüz’i bir para alındı.

Ajan olduğu gerekçesiyle tutuklanan, Türk asıllı Alman vatandaşı olan gazetecinin serbest bırakılıp bırakılmayacağı sorulduğunda "Hiçbir surette olmayacak, ben bu makamda olduğum sürece asla" cevabını veren Erdoğan, gazeteci Deniz Yücel için “Elimizde görüntüler, her şey var. Bu tam bir ajan terörist" demişti. Başbakan Binali yıldırım Merkel ile görüştükten sonra Yücel tahliye edilmiş ve Almanya’ya dönmüştü.

ABD ile aramızın gerginleşmesine sebep olan Amerikalı Rahip Brunson için de “Bu can bu bedende, bu fakir bu görevde olduğu sürece o teröristi alamazsınız” denmiş ve bir süre sonra tahliye edilip özel uçakla ülkesine gönderilmişti.

Darbe finansörü ve “şerefsiz” olmakla suçlanan Birleşik Arap Emirlikleri ile nasıl barıştığımız hala sırrını muhafaza ediyor. Hesap sorulmadan bırakılmayacağı söylenen, Cemal Kaşıkçı’nın katili Suudi’lerle kucaklaşıldı. İhvan desteği yüzünden bizi dışlayan körfez şeyhleri ve Suudi’ler için bir “ihvan minüt” süreci başladı herhalde.

Dönüş diplamaSisi, Mısır’la devam ediyor, 10 yıla yakın zamandır diplomatik ve beşerî her türlü iritbatı reddettiğimiz Sisi ile de el sıkışıldı. Herhangi bir ülke ile çocuk gibi küsmek, her nevi ilişkiyi bıçak gibi kesmek mantıklı olmadığı gibi sürdürülebilir de değildir. Kesilen irtibat sebebiyle iki ülke arasında yaşanan zararlar ve Akdeniz’de, bozuk ilişkiler sebebiyle değişen dengeler yüzünden uğradığımız kayıplar nasıl telafi edilecektir?

Niye dönüş yapılıyor diye sormuyoruz, dönüş yapılacağı biliniyordu da madem, neden başta bu kadar esip gürlediniz? Düşman ilan ettiğiniz herkes ve herşey hakkında konuşmak için ağzını açanı hainlik, işbirlikçilik ve teröristlikle suçlamadınız mı? İlkeli duruştan taviz vermeden diyalog kapısını açık tutmak daha iyi olmaz mıydı? Bugünden sonra, düşman ilan ettiğiniz kimlerle daha barışmayı düşünüyorsunuz?

Sisi hamlesi sonrası, iktidar partisinin teşkilatlara Rabia ile ilgili paylaşımlarını silme talimatı verildiği söyleniyor. Rabia el işaretini parti simgesi olarak benimsemiş olan partilileri düşünerek yumuşak bir geçiş düşünmeleri lazım. Bana kalırsa, artık, Salise isminin verilmesi pek münasip düşebilecek işarete geçebilirler. Salise, bir zaman ölçüsü olmakla birlikte arapça üçüncü anlamına gelir. El işareti şöyle yapılır: Rabia işaretindeki açık dört parmaktan ortanca olanı kıvrılmak suretiyle, kapalı duran  başparmağın altına alınır. İktidar ortağı olan MHP’nin bozkurt işaretine de benzerliği sebebiyle kendilerine jest de yapılmış olur. İktidar ortakları Perinçek, Erdoğan ve Bahçeli üçlüsü üç rakamıyla temsil edilir. Bunlarla beraber, bir zaman ölçüsü ifadesi olarak salise, dönüş hızı hakkında da bilgi verecektir...

Link:  https://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/rabia-dan-salise-ye_573775