Bu Blogda Ara

Arşiv

kısıtlama etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
kısıtlama etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

TÜVİK

 

Sefer Selvi Karikatürü

Anayasa değişikliğinin konuşulduğu şu günlerde, istediğinde sorumluluk sahibi olmadan iktidar ortağı olarak güç ve yetki kullanan ve istemediğinde “muhalefetimsi hareket” eden cenahın yüze yüze kuyruğuna getirdiği, 100 maddelik olduğu söylenen anayasa taslağında teklif edilen Türkiye Liyakat Kurumu diye bir kurum varmış.

Tam olarak nasıl çalışacağının ayrıntıları tabiî ki henüz kamuoyuyla paylaşılmadı. “Özeleştirme Genel İdaresi” ile birlikte düşünülürse müsbet neticeler verebilir, neden olmasın. Eleştirileri hep dışarıdan ithal etmek yerine yerli ve millî öz eleştirilerimizi kullansak fena mı olur? 

Hakkıyle işletilecek olduktan sonra kurumların anayasa içerisinde olmasına da gerek yok aslında. Sağolsun iktidarımız, gerek torba yasaları ile olsun, gerek genelgelerle olsun, anayasal haklara aykırılıklarına bakmadan, aklından geçirdiği herşeyi Resmî Gazete’de yayınlıyor. Her gün, gece yarısını biraz “genelgeçer” bir saatte, yeni bir genelge ile biz kullara neyi yapıp neyi yapamayacağımız bildiriliyor. “Bu da genel, bu da geçer ağlama” türküsüyle karşılıyoruz biz de genelde... Çek tahsilatları ile ilgili son dakika torbası ile geçen bir kanun, piyasaları allak bullak edip ödeme-takas sistemlerini kilitleyince hemen bir genelge ile düzeltme yoluna gidildi, ama telâfi edilmesi zor hasarlar bıraktı. 

“Tam kapanamama” döneminde marketlerde satılabilecek-satılamayacak ürünler hususunda çıkan genelge de kafa karıştırdı. Tıpkı, yasaklı günlerde çalışma izin belgesi almadaki süreç gibi. Yasağın başlamasına saatler kala, e-devlet üzerinden başvuru yapılması gerektiği duyurulunca sistem kilitlendi. Israrla belgeyi almak isteyen bazı şirket çalışanları belgeyi günler sonra da olsa alabilirken şirket sahiplerinin muafiyeti olmadığı gibi garabetler ortaya çıktı. Şirketlerin faaliyet kodlarının yanlış eşleşmesi sonucu izin alamayanlar oldu, alt işverene bağlı olduğu için, muafiyet kapsamındaki bir yerde çalışsa bile belge çıkaramayanlar oldu, velhasıl, saç baş yolduran süreçte en son, elle yazılmış belgelerin de geçerli olduğuna dair genelge çıktı. 

O KURUM

Tabiî, daimiyen her can ermez bu sırra, bir bakarsın “masasına oturmayız” denilen Sisi ile ilişkileri normalleştirmek için diplomatik bir heyet gider Mısır’a... Koyun olup ağladılar ardı sıra, bu da genel, bu da geçer, ağlama!

Anayasada yer almamış ve hiçbir kanunda ya da genelgede adı konmamış olsa da işlediğine inandığım gizli bir kurumumuz var, TÜVİK: Türkiye Virüs İşleri Kurumu. Bu kurumun en önemli görevi, virüsle ilgili başta istatistiki bilgilerin yayınlanması olmak üzere her türlü düzenlemeyi yapmak. Aşısızlık oranları, “en filyasyon” rakamları, geçerli vak’a sayıları, vak’aların illere göre dağılımı, sürece güven endeksi gibi istatistikî veriler hep TÜVİK işi gibi geliyor bana. “Test sayısı sebeptir, vak’a sayısı sonuç... Öncelikle test sayısını düşürmeliyiz” yaklaşımı ile hesap yapılıyor olmalı. 

Salgının en başında, dünyanın her köşesine virüs bulaştığı halde bizde yok dedi TÜVİK. DSÖ tarafından pandemi ilân edilip ülkelere vak’alara göre yardım yapılacağı duyurulunca biz de açıkladık. Cümle âlem, başta Çin olmak üzere uluslar arası uçuşlara kısıtlama getirirken biz Çin uçuşlarını en son kapatan ülke olduk. Virüsle mücadele için müteahhitleri koruma tedbirleri getirildi. Maske dağıtımını devlet yapacak, satışı yasak dendi, e-devlet kilitlendi, kimse alamadı. PTT ile evinize gelecek dendi, gelmedi. Eczaneler eliyle bedava dağıtılacak dendi türlü aksaklıklar çıktı. En son satışına izin verildi de millet rahat bir nefes aldı, maske ile ne kadar rahat alınabiliyorsa... 

Başlamasına iki saat kala ilk sokağa çıkma yasağı ilân edildi, insanlar panikle sokağa fırladı. Tatil günlerinde kısıtlama yapıldı, iş günlerinde serbestçe dolaşıldı. Turist çekmek için normalleşmeye geçildi, bulaşma vak’aları tavan yaptı. Vak’a sayıları gizlendi, halkın iyiliği için dendi. Aşılar için geçen yazdan beri ülkeler sipariş verdi, anlaşmalar yaptı, TÜVİK bu sipariş işinde kime nasıl kıyak geçeceğine karar veremediği için geç kaldı. Elli milyon-yüz milyon, bugün-yarın, yaza-bahara gelecek diyerek sürekli farklı bilgiler verildi. 

Turistlerin göreceği bütün Türklerin aşılanacağı bilgisi ile rahatladık doğrusu. Cem Yılmaz’ın meşhur sorusu geliyor akla tabii: “Peki, biz de turistleri görebilecek miyiz?” Ülkemize gelecek turistlerden PCR testi istemeyecekmişiz. Yeter ki gelsinler, biz Ramazan’da teravihleri de iptal ederiz, bayramda eve kapanırız, isterlerse bir süreliğine ülkeyi boşaltıp gidebiliriz, biz kimiz ki turistler yanında. ‘Gel, ne olursan ol’larla çağrılan her turist cebi dolu dollar’la gelse iyi olur, 128 milyar doları denkleştirmek gerekecek. 

Otel sahibi Kültür ve Turizm Bakanımız, turizmi canlandırmak adına, 17 Mayıs’ta günlük beş bin vak’a siparişi verdi. Göreyim seni TÜVİK, aslansın sen, ne yapar eder, bu sayıyı (y/t)utturursun...

Link: https://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/tuvik_542476

Hayrat Eve Sığar mı?

 

İ. Bülent Çelik Karikatürü

Hafta içi akşam saatlerinde başlayıp sabaha şafak vaktinde biten, dini ve milli bayramlarda devreye giren, yıl içinde haftasonları uygulanıp hafta içi çalışma saatlerinde yüzüne bakılmayan kısıtlama-kapanma-dışarı çıkma yasağı 17 gün boyunca tam uygulanmak üzere başladı. Yalnız kızlar, hadi erkekler derken cümbür cemaat ve bütün mahalle moduna geçildi yani.

Geçildi geçilmesine de, tam kapanma  denilen şeyden muaf tutulan kişiler 42 maddede sayıldı. Geçen sene, kapanmalar resmi olarak başlamadan önceki dönemlerde sokakta dolaşan kişi sayısı bile tam kapanma günlerinde olduğundan çok daha azdı. Evde kalması gerekenler listesi o kadar maddeden oluşmuyor, onları sayıp geri kalan herkes çıkabilir dense daha açıklayıcı olabilirdi. Nasreddin Hoca’nın meşhur türbe kapısı geliyor akıllara, duvarları olmayan türbeye dikilmiş kapı... Ne kadar etkili olur bilinmez, en azından “bakın, sert önlemler aldık” deyip turist toplamaya faydası olabilir. Dış siyasetteki başarıızlıklarımıza virüs vak’alarını da ekleyip bize kapıları kapatan, uçuşları yasaklatan pek çok ülke oldu zira.

Evet, insanların neredeyse yarısı dışarıda ise de, diğer yarısı evde. Evde tutulan yüzde elliyi bayram öncesi kara düşünceler kaplamıştır: dükkan kirası, elektrik, su, doğalgaz, internet ve telefon faturaları, borç çekleri, eleman çalıştırıyorsa maaşları, kredisi, kredi kartı borçları nasıl ödenecek? Kapat demesi kolay da, taş mı yiyecek bu insanlar? Bugüne kadar virüsle mücadele kapsamında konut kredilerinin oranlarının düşürülmesi, esnafa kredi verilmesi, işsizlik sigortası fonlarının kullanılması gibi ultra etkili yöntemler kullanıldı. Hatta, esnafa “hazinemiz milletin emrinde” dendi ve İBAN numarası verilerek milletin ödeme emirleri beklendi. Bu desteklerin hiçbirini beğenmeyen kıskanç İMF, bütçesine oranla vatandaşına en az sosyal yardım yapan ülkeler arasında saydı bizi.

Salgının başladığı ilk günlerde tam kapanma çağrısı yapanlara terörist muamelesi yapanlar vardı. Onlara göre insanları sokaklara çağıran da darbe iması yapıyor, (her nasıl oluyorsa) evlerde kalınmasını isteyen de. Hükümetçe alınan her kararı istisnasız alkışladıkları için bu tam kapanma hakkında ne düşündüklerini de merak etmiyoruz doğrusu. Muhakkak kendilerince bir tevili vardır.

Şimdilerde, bütün muhaliflerin kapanma günlerinde Bodrum’a gittiğini zannedenler var. Onlara göre Türkiye’de fakirlik diye bir şey yok, sakın ekmek bulamadığınızı söylemeyin, “biraz onlara abartı gibi” geliyor. Ak tav-şanla şöhret kapılarının kendilerine açıldığı, “Ailece Harikalar Diyarında” dolaşan bu kişiler genellikle bir kaç farklı yerden yağlı ballı maaşlar alıyorlar. Sadece kendileri değil, aile fertlerinin hepsi cafcaflı makam ve mevkilerde dolaşıyor. Yirmili-otuzlu yaşlarda büyük büyük, uçan kaçan kurumların genel müdür yardımcılığına getirilenler var mesela. Genç işsizliğin tarihi zirvelerde dolaştığı bugünlerde şair Necip Fazıl gibi şunu dedirtiyorlar insana:

“Bir kişiye dokuz, dokuz kişiye bir maaş

Bu taksimi kurt yapmaz kuzulara şah olsa

Yaşasın, kefenleriyle mitinge gelen yalakaraborsa!”

Aldığı birden fazla maaşı yasal ve etik bulanlar var. Ne de olsa “tek maaşla geçineni etmeli takdir,
çok sayıda maaş alanın hakkı etiktir” diye bir şey var. Birileri de aldıkları maaşları hayır hasenat işlerine harcadıklarını söyledi. İnsan gerçekten “hayrat” ediyor demek ki. Hayat eve sığar derler ama hayratının boyutuna bakarak bu zevata hitaben “hayrat eve sığmaz” diyebiliriz. Allah, hepimize eve sığmayacak hayrat yapma fırsatı versin inşallah...

Ticarete bakanlık yapacağı yerde kendi ticaretine bakan kişiler, nüfus müdürlüklerini kullanarak yurtdışına kaçanlar, iktidar sahiplerine yakınlıkla elde ettiği nüfuzu kullanarak gayrımeşru işler çevirenler alabildiğine... Tekerlemesi bile var:

“Ampül yandı
Sinekleri çekti
Tombul keş
Lüks arabaya koş
On asgari ücrete bedel, arabanın bir tekeri
Pudraların şekeri
Hop mop

128 milyar dolar, oldu 159 altın top
Bundan başka oyun yok”

Bunlara başka oyun yok, değil mi vatandaş?

Link: https://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/hayrat-eve-sigar-mi_541990

Öne Çıkan Yayın

Siya-Nur

Siya-Nur     Ülkemizde maddi felaketler, yetkili şahısların kendileriyle olan etkileşimine göre ikiye ayrılır: İlk kısım, üzerinden mağd...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

İlgili Diğer Yazılar: